Μεταναστευτικό ζήτημα και δημοσιογραφική ελίτ των ΗΠΑ

του Γιάννη Κολοβού

Ο δημοσιογραφικός σχολιασμός των πρόσφατων γεγονότων στις ΗΠΑ αναφορικά με τα εκατομμύρια των - κυρίως ισπανοφώνων - παρανόμων μεταναστών και την συζήτηση που γίνεται γύρω από το θέμα της παροχής ή μη νέας ευκαιρίας νομιμοποίησής τους, δείχνει μία αλλαγή στάσης των μεγάλων εφημερίδων και των κύριων αρθρογράφων τους σε κάποια θέματα σχετικά με τις συνέπειες της μετανάστευσης.

Η αλλαγή αυτή είναι ενδιαφέρουσα καθώς είναι ζήτημα χρόνου να γίνει αποδεκτή από την δική μας, την εγχώρια δημοσιογραφική και πολιτική ελίτ. Ας μην μας διαφεύγει ότι η συγκεκριμένη ελίτ, είτε αριστερή είτε φιλελεύθερη, είναι ως επί το πλείστον ιδεολογικά ετερόφωτη και συνηθίζει να μεταφέρει σε εμάς «ιδέες» και «πρακτικές» οι οποίες προέκυψαν σε άλλες κοινωνίες και αφορούσαν εντελώς διαφορετικές συνθήκες. Ακόμα και η θεωρία περί «πολυπολιτισμικότητας» στην οποία αναφέρεται πολύ συχνά (χωρίς όμως να μας την εξηγεί κάποιος) είναι προέλευσης ΗΠΑ.

Η μεταστροφή είναι ξεκάθαρη σε άρθρο του φιλελεύθερου αρθρογράφου των New York Times Paul Krugman (1). Στο άρθρο αυτό ο Krugman παραδέχεται τα εξής:

1) «το καθαρό κέρδος της αμερικανικής οικονομίας από τη μετανάστευση...είναι μικρό. Ρεαλιστικές εκτιμήσεις μάς δείχνουν ότι, από το 1980 μέχρι σήμερα, η μετανάστευση δεν έχει συνεισφέρει στη σημαντική αύξηση του συνολικού εισοδήματος όσων έχουν γεννηθεί στις ΗΠΑ. H αύξηση αυτή, μάλιστα, είναι πολύ χαμηλότερη από 1%».

2) «παρά το γεγονός ότι η μετανάστευση έχει αυξήσει ελαφρώς τα συνολικά εισοδήματα, οι περισσότεροι από τους φτωχότερους Αμερικανούς έχουν δεχτεί πλήγμα από αυτή - ιδιαίτερα από τους μετανάστες που προέρχονται από το Μεξικό. Επειδή έχουν πολύ χαμηλότερη μόρφωση από τον μέσο Αμερικανό εργάτη, οι Μεξικανοί μετανάστες αυξάνουν την προσφορά ανειδίκευτης εργασίας και πιέζουν προς τα κάτω τους μισθούς που λαμβάνουν οι φτωχότεροι Αμερικανοί. H πιο εμπεριστατωμένη μελέτη πάνω στο θέμα, που έχει γίνει στο Χάρβαρντ από τους George Borjas και Lawrence Katz, μας δείχνει ότι οι Αμερικανοί που εγκατέλειψαν το σχολείο (και δεν έχουν υψηλή μόρφωση) θα κέρδιζαν σήμερα έως και 8% περισσότερα χρήματα, αν δεν υπήρχαν οι μετανάστες από το Μεξικό».

3) «είναι ανέντιμο να λέμε...ότι οι μετανάστες «κάνουν δουλειές που δεν θα έκαναν οι Αμερικανοί». H επιθυμία να εργαστεί κανείς σε μια συγκεκριμένη δουλειά έχει άμεση σχέση με το πόσο αυτή πληρώνει - και ο λόγος που κάποιες δουλειές προσφέρουν πολύ λίγα χρήματα για να τραβήξουν την προσοχή Αμερικανών εργατών, είναι ότι υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός από μετανάστες που αμείβονται με «ψίχουλα»».

4) «Η σύγχρονη Αμερική είναι ένα κράτος ευημερίας, ακόμη κι αν το δίχτυ ασφαλείας στην κοινωνική μας πολιτική έχει περισσότερες τρύπες από όσες θα έπρεπε - και οι ανειδίκευτοι μετανάστες απειλούν να... σκίσουν εντελώς το δίχτυ αυτό...Δυστυχώς, οι ανειδίκευτοι μετανάστες δεν πληρώνουν αρκετούς φόρους για να καλύπτεται το κόστος των κοινωνικών τους απολαβών».

5) «Ρεαλιστικά, η Αμερική πρέπει να ανακόψει την «απόβαση» στο έδαφός της μεταναστών που είναι ανειδίκευτοι εργάτες. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ελεγχθεί καλύτερα η παράνομη μετανάστευση».

Η συνειδητοποίηση της ανάγκης του ελέγχου των συνόρων και επομένως της δυνατότητας εισόδου στην χώρα φαίνεται ανάγλυφα στα λόγια του αρθρογράφου των New York Times Thomas Friedman (2): «Καθώς είμαι μεγάλος υποστηρικτής της μετανάστευσης, επιθυμώ παράλληλα τη δημιουργία υψηλού φράκτη. Αν η οικοδόμηση πραγματικού τείχους δεν είναι εφικτή, τότε προτείνω την εισαγωγή εθνικής ταυτότητας, με σύγχρονα χαρακτηριστικά ασφαλείας που θα εμποδίζει την πλαστογράφησή της, για κάθε Αμερικανό. Χωρίς την ταυτότητα αυτή δεν θα είναι δυνατή η νόμιμη πρόσληψη, ούτε και η πρόσβαση σε κρατικές υπηρεσίες…Οι καλοί φράκτες κάνουν την καλή μεταναστευτική πολιτική. Οι φράκτες κάνουν τους ανθρώπους ασφαλείς και περιορίζουν τον κακώς εννοούμενο αυθορμητισμό. Τα πορώδη σύνορα ενδυναμώνουν μόνο τους ξενοφοβικούς δημαγωγούς».

Όπως φαίνεται και από τα ανωτέρω αποσπάσματα ο Krugman ανατρέπει έναν-έναν όλους τους μύθους γύρω από την μετανάστευση τους οποίους μας σερβίρει σήμερα το εγχώριο πολιτικό, δημοσιογραφικό και ακαδημαϊκό κατεστημένο.

Με το ίδιο θέμα ασχολήθηκε και ο John Broder (3) ο οποίος υπογράμμισε και την εξής παράμετρο: «Το προηγούμενο σαββατοκύριακο, περίπου 500.000 άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους του Λος Άντζελες για να διαμαρτυρηθούν κατά του σκληρού μεταναστευτικού νόμου που εγκρίθηκε από την Βουλή τον Δεκέμβριο και για να πιέσουν την Γερουσία, η οποία συζητά το θέμα αυτές τις μέρες. Ανάμεσα στο πλήθος υπήρχαν πολύ λίγοι Αφροαμερικάνοι, σημείωσε ο Ronald W. Walters, καθηγητής διακυβέρνησης και πολιτικής στο Πανεπιστήμιο του Maryland. Οι οικονομικές προοπτικές τους απειλούνται ευθέως από την τεράστια εισροή παρανόμων μεταναστών, είπε. Οι Αφροαμερικανοί ανταγωνίζονται για θέσεις εργασίας στις κατασκευές, στα ξενοδοχεία και στα εστιατόρια, στην συσκευασία κρέατος και στην υφαντουργία, είπε, και τις χάνουν από τους μετανάστες που είναι διατεθειμένοι να δεχθούν χαμηλότερους μισθούς και λιγότερα επιδόματα».

Τέλος, ο αρθρογράφος της Washington Post Robert J. Samuelson σχολιάζοντας τα ίδια γεγονότα (4) υπογραμμίζει ότι:

1) «η Γερουσία φαίνεται έτοιμη να εγκρίνει την είσοδο έως και 400.000 «προσκεκλημένων εργατών», ετησίως. Η προσέγγιση της Γερουσίας θα αυξήσει την αμερικανική φτώχεια με το πρόσχημα της κάλυψης εργασιακών «ελλείψεων»».

2) «Αν δεν σταματήσει η σημερινή παράνομη μετανάστευση περίπου 500.000 ανθρώπων, ετησίως, θα ξεπεράσει οποιοδήποτε σύστημα…Οι εταιρείες που προσλαμβάνουν παράνομους εργάτες θα έπρεπε να τιμωρούνται αυστηρά. Αλλά είναι εξίσου ουσιαστικό να σταματήσει η προσέλευση».

3) «Τα παράπονα των επιχειρήσεων για εκτεταμένες «ελλείψεις» σε εργατικά χέρια προσδίδουν αξιοσέβαστο πρόσωπο στη δίψα τους για φθηνή εργασία…Οι δουλειές που προσελκύουν πλήθη μεταναστών έχουν μικρές μισθολογικές αυξήσεις».

Βεβαίως, οι προαναφερθέντες αρθρογράφοι προτείνουν λανθασμένες - κατά την άποψη του γράφοντος - «λύσεις» όπως την εκ των υστέρων νομιμοποίηση ισπανόφωνων μεταναστών και την άκριτη παροχή δικαιώματος ψήφου. Παρ’όλ’ αυτά, η παραδοχή της αναγκαιότητας καλύτερης φύλαξης των συνόρων και της ανακοπής της παράνομης μετανάστευσης, της ανάγκης επιβολής κυρώσεων σε όσους απασχολούν παράνομους μετανάστες, το ότι το κέρδος από την μετανάστευση είναι μικρό, το ότι η μετανάστευση επιβαρύνει την κοινωνική πρόνοια, το ότι από την μετανάστευση πλήττονται σοβαρά τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα και επωφελούνται οι εργοδότες αποτελεί μία αξιοσημείωτη στροφή σε σύγκριση με όσα υποστήριζε η δημοσιογραφική ελίτ των ΗΠΑ τα τελευταία 20 έτη.

Υπάρχει, επομένως, ελπίδα και για τους δικούς μας καθοδηγητές της κοινής γνώμης. Τότε, ίσως μπορέσει να ανοίξει ένας διάλογος επί του θέματος βασισμένος σε στοιχεία και επιχειρήματα και όχι σε κραυγές και εκτόξευση κατηγοριών για «ρατσισμό» και «ξενοφοβία». Αρκεί να μην χρειασθούν 20 χρόνια για να αντιληφθούν τις πραγματικές παραμέτρους του προβλήματος...

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
1) Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στα «Νέα» στις 1-2/4/2006 με τίτλο «Μετανάστευση με όρια» και στην «Καθημερινή» στις 2/4/2006 με τίτλο «Μετανάστευση: κέρδη και ζημιές μετρούν οι ΗΠΑ»
2) Thomas Friedman «Ψηλοί φράκτες και μεγάλες πύλες», Καθημερινή 16/4/2006
3) John M. Broder, “Immigrants and the Economics of Hard Work”, The New York Times 2/4/2006
4) Robert J. Samuelson «Η νομιμοποίηση των ισπανόφωνων μεταναστών», Καθημερινή 9/4/2006

Τι εισηγηθηκε ο Βύρων Πολύδωρας στις Βρυξέλες

Αδέσμευτός Τύπος
Φεύρουαριου 2007
πέμτη 22αρ. φύλου (3.674)2.656

Το μέγεθος του προβλήματος σχετικα με τη λαθρομετανάστευση αποτύπωσε και ο υπουργός Δημοσίας Τάξεως κ.Πολύδωρας με την παρέμβαση του κατά τη διάρκεια των εργασιών του Συμβουλίου Υπουργών Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκή Ένωσης πριν απο μία εβδομάδα στις Βρυξέλες
"Επιθυμώ να στρέψω την προσοχή σας στο μέτωπο που λέγεται ΕΛ.ΑΣ.-"σύγρουόμενη" με τους λαθρομετανάστες,δηλαδή το ευρωπαϊκό , νοτιοανατολικό μέτωπο , σε αυτήν τη σύγκροση.
Έτος 2006 : Συλληφθέντες λαθρομετανάστες 95.000. Επαναπροωθηθέντες 72.000. Παραμένοντες σε ευρωπαϊκό έδαφος στην "ταπεινή" Ελλάδα 22.000. Έτσι λοιπόν αυτό είναι "βάρος" εν δύναμει για όλη την Ευρώπη. Ετσι το εισηγούμαι στο συμβούλιό μας. Ετσι ζητώ την προσοχή της Επιτροπής και του Franco Frattini , που το έχει "συλλάβει" το θέμα και οργανώνει αυτή τη σύντονη δράσης μεταξύ Ελλάδος-Κύπρου και Αιγύπτου , όπως Ιταλίας- Μάλτας - Ισπανίας και Λιβύης , για να αποκρούσουμε το νότιο μέτωπο"

Η λαθρομετανάστευση και ο ρατσισμός του "αντιρατσισμού"

του Μάκη Βορίδη
Προέδρου του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΕΛΛΟΠΙΑ τον Ιανουάριο του 2002

Αποπειρόμενος κανείς να μιλήσει για τη λαθρομετανάστευση στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, αμέσως νιώθει τις "Συμπληγάδες" να απειλούν να τον συνθλίψουν: από την μία ο "αντιρατσισμός", με όλο το δίκτυο των κατασταλτικών μηχανισμών που έχει αναπτύξει (προοδευτικοί δημοσιογράφοι και πολιτικοί, ποινική νομοθεσία, "μη κυβερνητικές" οργανώσεις κ.λπ.) και από την άλλη η πραγματική πίεση ανθρώπων που υφίστανται το πρόβλημα και αγανακτούν, θεωρώντας κάθε ορθολογιστική προσέγγιση ανεπαρκή και μη ικανή να επιλύσει τα προβλήματά τους.

Το πρόβλημα της παράνομης μεταναστεύσεως στην Ελλάδα δεν είναι ένα ζήτημα αρχής ή ιδεολογίας, αλλά ένα πρόβλημα πολιτικής, αν κανείς δεχτεί ως δεδομένο ότι υφίσταται συντεταγμένο εθνικό κράτος. Αν υπάρχει κράτος, τότε υπάρχουν και σύνορα. Ως γνωστόν, τρία είναι τα στοιχεία που ορίζουν την ύπαρξη ενός κράτους: η ύπαρξη εδάφους, και δη ορισμένου, η ύπαρξη λαού που κατοικεί στο έδαφος αυτό, και η ύπαρξη εξουσίας που ασκείται εντός των ορίων του εδάφους και υπέρ του λαού. Και αν υπάρχει κράτος, υπάρχει και η νομική διάκριση "ημεδαπού" και "αλλοδαπού", διάκριση καθ' όλα θεμιτή και θεμελιωμένη στο Σύνταγμά μας. Κάθε πολιτική λοιπόν που ασκείται εντός των ορίων του Ελληνικού Κράτους θα έπρεπε, για να είναι νόμιμη και νομιμοποιημένη, να στοχεύει στην εξυπηρέτηση των βραχυπρόθεσμων, μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων συμφερόντων του Ελληνικού λαού.

Θεωρώντας ως βάση τα ανωτέρω, το ζητούμενο της χάραξης μίας μεταναστευτικής πολιτικής αποσαφηνίζεται: η μετανάστευση βλάπτει ή ωφελεί στα συμφέροντα του Ελληνικού λαού; Η ερώτηση αυτή, όπως θα καταστεί σαφές κατωτέρω, δεν έχει μία αρνητική ή θετική απάντηση, αλλά μάλλον χρειάζεται ποσοτικές και ποιοτικές προσεγγίσεις, δηλ. δεν απαντιέται με "ναι" ή με "όχι", αλλά μάλλον ρωτώντας "πόσοι" και "ποιοί". Από το σημείο αυτό και πέρα ξεδιπλώνονται μία σειρά "αντιρατσιστικών" μύθων - επιχειρημάτων που στοχεύουν στο να πείσουν αφ' ενός ότι "οι μετανάστες είναι καλοί και χρήσιμοι" και αφ' ετέρου ότι όποιος μιλά εναντίον της αθρόας μεταναστεύσεως είναι "ρατσιστής" ή τουλάχιστον "ξενοφοβικός".

Τα "αντιρατσιστικά" επιχειρήματα αναπτύσσονται ως ακολούθως:

"Οι λαθρομετανάστες δεν ευθύνονται για την αύξηση της εγκληματικότητος"

Σε μία πρόσφατη έρευνα του Ευρωβαρόμετρου οι Έλληνες χαρακτηρίζονται από τους Ευρωπαίους - εφευρέτες του ρατσισμού, ως "ο πιο ξενοφοβικός λαός" στην Ευρώπη και τούτο διότι, κατά ποσοστό ανώτερο του 80%, υποστηρίζουν ότι "οι αλλοδαποί τελούν περισσότερα αδικήματα από τον μέσο Έλληνα".

Δυστυχώς για το Ευρωβαρόμετρο, η κρίση αυτή των Ελλήνων είναι ακριβής: χωρίς κανείς να υποστηρίζει ότι όλοι οι παράνομοι μετανάστες είναι εγκληματίες, αν και όλοι είναι παραβάτες του ποινικού μας νόμου εφ' όσον παράνομα εισήλθαν, παραμένουν και εργάζονται στην χώρα μας, τα στοιχεία του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως φανερώνουν ότι ενώ οι λαθρομετανάστες αποτελούν περίπου το 10-12% του πληθυσμού, τελούν το 36,3% των ανθρωποκτονιών, το 31,5% των ληστειών, το 27,4% των αδικημάτων σεξουαλικής εκμεταλλεύσεως και το 58,2% των αδικημάτων λαθρεμπορίου (στοιχεία εγκληματικότητος για το πρώτο πεντάμηνο του 1999).

'Αρα οι λαθρομετανάστες, και αυτό είναι γεγονός, εγκληματούν ποσοστιαία περισσότερο από τους Έλληνες και επιβαρύνουν τους δείκτες της εγκληματικότητος. Η "αντιρατσιστική" επιχειρηματολογία, μετά την συντριβή της από τα στατιστικά στοιχεία, συνήθως αναδιπλώνεται ως εξής:

"Πράγματι οι λαθρομετανάστες εγκληματούν, αλλά αυτό συμβαίνει γιατί είναι φτωχοί, μη εντεταγμένοι, απόβλητοι κ.λπ."

Πέραν του ότι τα επιχειρήματα αυτά απηχούν αντεγκληματικές πολιτικές μάλλον χρεωκοπημένες, μετακινούν το αρχικό ερώτημα "είναι προς το συμφέρον του Ελληνικού λαού η λαθρομετανάστευση;" και το μετατρέπουν "τώρα που συνέβη η λαθρομετανάστευση, πώς θα την αντιμετωπίσουμε καλλίτερα;". Το επιχείρημα αυτό είναι βαθιά αντιδημοκρατικό, αφού αποπειράται να θεωρήσει ότι μία κατάσταση παρανομίας γίνεται ένα δεδομένο που πρέπει πλέον να νομιμοποιηθεί. Εξάλλου είναι σταθερό σημείο ενός ορισμένου πολιτικού λόγου που αναπτύσσεται τελευταία, κυρίως από το κυβερνών κόμμα, να θεωρεί τα πάντα μη αναστρέψιμα: μη αναστρέψιμη η ένταξή μας σε μία Ομοσπονδιακή Ευρώπη, μη αναστρέψιμη η ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Ένωση, μη αναστρέψιμη η λαθρομετανάστευση, μη αναστρέψιμη η κατοχή της Κύπρου κ.ο.κ.

Ευτυχώς που όλοι γνωρίζουμε, ειδικά στην Ελλάδα των χιλιάδων ετών ιστορίας, ότι όλα γίνονται και όλα ανατρέπονται. Μεγάλο πράγμα η ιστορική μακροθυμία! Παρέχει στους λαούς μία άλλη αίσθηση του ιστορικού χρόνου και των δυνατοτήτων τους.

"Οι λαθρομετανάστες δεν δημιουργούν ανεργία, γιατί κάνουν δουλειές που δεν κάνουν οι Έλληνες".

Εδώ υφίστανται δύο λανθασμένες θέσεις: η μία εκφράζεται με το σύνθημα "Κάθε μετανάστης, ένας Έλληνας άνεργος", η άλλη με το παραπάνω επιχείρημα. Η αλήθεια είναι ότι, όπως προκύπτει από την έρευνα του καθηγητή Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Α.Σαρρή, για κάθε 5 μετανάστες, χάνουν την δουλειά τους 2 Έλληνες. Η έρευνα αυτή δημοσιεύθηκε στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία της 18-11-1998, εκτενή ανάλυση δε των στοιχείων της, όπως και στοιχείων για την εγκληματικότητα κάνει ο Γιάννης Κολοβός στις "Ελληνικές Γραμμές", τεύχη 8, 11 και 19.

'Αρα η θέση αυτή των "αντιρατσιστών" είναι αφ' ενός εσφαλμένη και αφ' ετέρου ανυποστήρικτη. Και τούτο διότι με το προισχύσαν νομοθετικό καθεστώς, υπήρχε η πρόβλεψη και η δυνατότητα να προσδιορισθούν οι πραγματικές ανάγκες της Ελληνικής οικονομίας σε αλλοδαπή εργατική δύναμη. Διότι ο εργοδότης αναζητώντας εργατικό δυναμικό, υπέβαλε αίτηση στον ΟΑΕΔ, ο οποίος αν δεν είχε το κατάλληλο για την εξυπηρέτηση της αιτήσεως προσωπικό, τότε επέτρεπε την μετάκληση αλλοδαπών εργαζομένων.

Εάν λοιπόν ετηρείτο αυτή η διαδικασία, τότε θα είχαμε αφ' ενός νόμιμη είσοδο και εργασία αλλοδαπών στην χώρα μας και αφ' ετέρου θα ήταν διαπιστωμένες με τον ασφαλέστερο τρόπο οι ανάγκες της Ελληνικής οικονομίας σε αλλοδαπή εργατική δύναμη.

Σήμερα, όμως με τον τρόπο που εισέρχονται οι λαθρομετανάστες, οι Έλληνες εργαζόμενοι υφίστανται αθέμιτο ανταγωνισμό εργασίας καθώς τα μεροκάματα πέφτουν, οι λαθρομετανάστες δέχονται να απασχολούνται ανασφάλιστοι, η δε αγορά εργασίας αποσυντίθεται. Αν η ιδέα πίσω από την ανοχή αυτού του είδους μεταναστεύσεως είναι να δημιουργηθεί μία παγκόσμια αγορά εργασίας, στην οποία τα μεροκάματα του εργαζομένου στην 'Αλμα 'Ατα του Καζακστάν και στο Ουλάν Μπατόρ της Μογγολίας θα είναι ίδια με αυτά στην Αθήνα, ανεξαρτήτως του ουτοπιστικού και ανέφικτου του πράγματος, ο τρόπος για να γίνει αυτό δεν είναι να συνθλιβούν οι εργασιακές συνθήκες στην Ελλάδα. Εξάλλου δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ελλάδα είναι η χώρα με το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας και το υψηλότερο ποσοστό πολιτών που διαβιούν κάτω από τα όρια της φτώχιας στην Ευρώπη.

Αντιστοίχου υφής με τα ανωτέρω επιχειρήματα όμως ακούγονται για τα ασφαλιστικά ταμεία ("αν τους νομιμοποιήσουμε, θα σωθούν τα ασφαλιστικά ταμεία από τις καταβολές των εισφορών τους"). Αυτού του τύπου οι αποσπασματικές προσεγγίσεις μας αφήνουν κυριολεκτικά άφωνους: είναι δυνατόν υπεύθυνοι πολιτικοί ή διοικούντες δημόσιους ασφαλιστικούς οργανισμούς να λένε τέτοια πράγματα; Έχει υπολογιστεί άραγε το κόστος νοσηλείας και φαρμάκων που χορηγείται δωρεάν στους παράνομους μετανάστες επί χρόνια; Έχει υπολογιστεί το κόστος για την αντιμετώπιση του εγκλήματος που παράγεται από λαθρομετανάστες (αστυνομία, δικαστήρια, φυλακές, απελάσεις); Έχει υπολογιστεί το κόστος για την δωρεάν δημόσια εκπαίδευση που απολαμβάνουν στην Ελλάδα οι λαθρομετανάστες χωρίς να φορολογούνται; Δεν επιτρέπεται να υπολογίζεις έσοδα χωρίς να συνυπολογίζεις έξοδα.

Περαιτέρω οφείλουμε κάποια στιγμή να αντιληφθούμε και να συνυπολογίσουμε και την γεωπολιτική θέση της χώρας μας. Η Ελλάς δεν είναι Βέλγιο, ούτε Δανία, ούτε Ελβετία. Βρίσκεται τοποθετημένη στις πύλες της Ευρώπης, συνορεύει με την Ασία και τον μουσουλμανικό κόσμο προς Ανατολάς, ενώ προς Βορράν συνορεύει με τις Βαλκανικές χώρες που όλες τους σχεδόν βρίσκονται σε μεγάλη πολιτική αστάθεια, με συγκρούσεις που έχουν εθνικά και θρησκευτικά χαρακτηριστικά.

Σήμερα, το Παρίσι περιβάλλεται από προάστια τα οποία έχουν καταληφθεί από συμμορίες νεαρών μεταναστών και όπου πλέον ο νόμος και η τάξη έχουν εξοβελιστεί. Αυτή η κατάσταση είναι πράγματι ένα μεγάλο πρόβλημα για την Γαλλία και για το Παρίσι, εξακολουθεί όμως να μην είναι ένα πρόβλημα εθνικής ασφαλείας. Δεν θα ισχύει όμως το ίδιο για τα Ιωάννινα, την Φλώρινα, την Θράκη ή την Αθήνα. Μία τέτοια εξέλιξη κοινωνικών συγκρούσεων, και δη με μετανάστες που οι χώρες καταγωγής τους συνορεύουν με την Ελλάδα, και με τις οποίες η Ελλάς έχει εδαφικές διαφορές, θα αποτελέσει όχι ένα κοινωνικό πρόβλημα, αλλά θα απειλήσει την ίδια την εθνική ασφάλεια.

Όλα τα ανωτέρω δεν πρέπει να εκληφθούν ως υπεράσπιση μίας "μηδενικής" μεταναστευτικής πολιτικής, αλλά αντίθετα ως υποστήριξη χαράξεως μίας ορθολογικής μεταναστευτικής πολιτικής. Ορθολογική μεταναστευτική πολιτική σημαίνει ότι το Ελληνικό Κράτος πρέπει να αποφασίσει πόσους και ποιούς μετανάστες χρειάζεται.

Εφ' όσον λοιπόν δεν υφίστανται ορθολογικά επιχειρήματα υπέρ της αποδοχής της αθρόας λαθρομεταναστεύσεως, τότε γιατί υπάρχει αυτή η ανοχή; Και γιατί δεν εφαρμόζεται ο νόμος που απαιτεί να απελαθούν όλοι οι παράνομοι μετανάστες;

Εδώ πλέον ο "αντιρατσιστικός" λόγος έχοντας απωλέσει κάθε ορθολογικό άλλοθι, μασκαρεύεται έναν ανθρωπιστικό λόγο: "φτωχοί άνθρωποι είναι, παλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί, εμείς, που ιστορικά είμαστε φιλόξενος λαός, ας τους δώσουμε ό,τι μπορούμε".

Ομολογώ ότι αυτό είναι ένα επιχείρημα που δεν με αφήνει ασυγκίνητο, που κανέναν δεν θα έπρεπε να αφήνει ασυγκίνητο. Το Ελληνικό Κράτος όμως έχει άραγε τόσο πλούτο, η Ελληνική κοινωνία τόση αντοχή, ώστε να μπορεί να διαθρέψει και να μοιράσει; Και αν πρέπει να μοιράσουμε πλούτο, τότε οι προτεραιότητές μας που βρίσκονται; Στην υποστήριξη του Αλβανού λαθρομετανάστη ή του συμπαθεστάτου καθ' όλα Αφγανού πρόσφυγα, ή στην υποστήριξη του Έλληνα ανέργου, της ανύπαντρης και άνεργης Ελληνίδας μητέρας, των πτωχών, αναξιοπαθούντων και ασθενών συμπατριωτών μας;

Με βάση το κριτήριο της υπάρξεως ενός Ελληνικού κράτους, αυτό το συγκλονιστικό πράγματι ανθρωπιστικό επιχείρημα, πάλι θα απαντηθεί υπέρ των πληττομένων και ανήμπορων συμπατριωτών μας και όχι υπέρ των πληττομένων και ανήμπορων αλλοδαπών. Μακάρι η Ελλάς να είχε επιλύσει τα δικά της προβλήματα για να μπορεί να επιλύσει και τα προβλήματα των άλλων λαών. Απέχει όμως πολύ από έναν τέτοιο στόχο.

'Αρα λοιπόν ο "αντιρατσιστικός" λόγος αποδεικνύεται ανορθόλογος και ψευδοανθρωπιστικός. Αν ο "αντιρατσιστικός" λόγος ήθελε να είναι έντιμος, θα έπρεπε να ξεμασκαρευτεί και να φανερώσει τις πραγματικές του ιδεολογικές διαστάσεις, δηλαδή να φανερώσει το αληθινό του πρόσωπο, αυτό του υπηρέτη της Παγκοσμιοποιήσεως.

Και ας μου επιτραπεί να ξεκαθαρίσω αυτό που εννοώ. Οι βασικές αρχές της υπάρχουσας Ελληνικής Πολιτείας προκύπτουν από το ίδιο το Σύνταγμα: "όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους" (άρθρο 1, παρ. 3 του Συντάγματος). Το Κράτος είναι εθνικό, είναι συντεταγμένο, έχει σύνορα, η δε διάκριση μεταξύ ημεδαπών και αλλοδαπών είναι μία νομική διάκριση με ουσιαστικό περιεχόμενο, η οποία αναγνωρίζεται από το ίδιο μας το Σύνταγμα, το οποίο αλλού μιλά για "Έλληνες" και αλλού χρησιμοποιεί τον όρο "καθένας" ή "όλοι", όταν θέλει να αναφερθεί σε δικαιώματα τα οποία απολαμβάνουν όλοι οι ευρισκόμενοι στην Ελληνική Επικράτεια, και όχι μόνον οι Έλληνες.

Όλα αυτά φαίνεται να ηχούν αυτονόητα και πράγματι είναι στην συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων. Έτσι, ακόμα και ο πρόσφατος ΠΑΣΟΚικός νόμος περί μεταναστεύσεως ορίζει μία σειρά από διαδικασίες για την είσοδο αλλοδαπού στην χώρα μας, για τις άδειες παραμονής και για τις άδειες εργασίας, για δε την παράνομη είσοδο στην χώρα, ορίζεται ως διοικητική κύρωση η απέλαση.

Οι "αντιρατσιστικές" οργανώσεις συμπεριφέρονται σαν να μην υπάρχουν σύνορα, σαν να μην υπάρχουν κράτη, σαν να μην υπάρχουν έθνη. Αυτό όμως δεν είναι αυτό που συμβαίνει, είναι αυτό που θέλουν να κατασκευάσουν: έναν κόσμο χωρίς σύνορα, χωρίς διαφορές. Θέλουν να κατασκευάσουν έναν πολυπολιτισμικό χυλό, όπου το μόνο χαρακτηριστικό του ατόμου θα είναι η καταναλωτική του δυνατότητα. Η ιδεολογία της Νέας Αριστεράς δεν απέχει και πολύ από την ιδεολογία του διεθνούς Καπιταλισμού.

Πίσω από τον "αντιρατσισμό" των μη κυβερνητικών οργανώσεων δεν κρύβεται ο θεμιτός αγώνας εξαλείψεως των φυλετικών διακρίσεων και η καταδίκη της φυλετικής βίας από όποια εθνική ή φυλετική ομάδα και αν αυτή προέρχεται. Κρύβεται ο αγώνας για την κατάργηση των εθνικών συνόρων, των εθνικών κρατών και κατ' επέκταση των εθνικών πολιτισμών. Κρύβεται η νέα ουτοπία της Αριστεράς: ένας κόσμος χωρίς κράτη, χωρίς διαφορές, χωρίς έθνη, χωρίς θρησκείες, χωρίς φτωχούς και πλούσιους. Η παλαιά κομμουνιστική ουτοπία σερβιρισμένη με νέο περιτύλιγμα.

Δεν υφίσταται λογικό επιχείρημα που να μπορεί να υποστηρίξει την αρχή ότι "όποιοι και να έλθουν, όσοι και να έλθουν είναι καλοδεχούμενοι". Δεν υφίσταται λογικό επιχείρημα που να μπορεί να υποστηρίξει την αρχή ότι "τώρα που ήρθαν, δεν πρέπει να τους διώξουμε". Πίσω από επιχειρήματα τέτοιου τύπου, κρύβεται η πρόθεση της κατασκευής ενός "άλλου" κόσμου: ενός κόσμου όπου το έθνος θα έχει χάσει την πολιτική του σημασία, όπου ο πολιτισμός θα είναι ατομική υπόθεση, όπου ένα παγκόσμιο κράτος θα εγγυάται τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπου η εθνικότητα δεν θα προσδιορίζεται από την γέννηση, αλλά θα αποτελεί ασήμαντο πολιτικά μέγεθος και θα επιλέγεται, αν επιλέγεται, "ελεύθερα".

Την προηγούμενη ουτοπία της Αριστεράς, τον Κομμουνισμό, οι λαοί την πλήρωσαν με πολλές δεκάδες εκατομμύρια θυμάτων. Την νέα ουτοπία της Αριστεράς, το οικουμενικό κράτος, ελπίζω ότι θα καταφέρουμε να το αποτρέψουμε, πριν να είναι αργά. Ο σπουδαίος ρωσικός πολιτισμός, ο πολιτισμός του Ντοστογιέφσκι και του Τσαϊκόφσκι, των μπαλέτων Μαριίνσκι και των Θερινών Ανακτόρων, του Ραχμάνινοφ και του Τολστόϊ, του Τσέχωφ και της Αχμάτοβα κόντεψε να σβήσει μετά από 70 χρόνια "σοβιετικής ελευθερίας" και σήμερα τα κορίτσια του ρωσικού λαού εκπορνεύονται στις αγορές λευκής σαρκός των Τεξανών.

Σήμερα οι πατριώτες, ανεξαρτήτως της πολιτικής τους καταγωγής, ανεξαρτήτως της πολιτικής τους προελεύσεως, ανεξαρτήτως του αν μέχρι χθες βρίσκονταν στην Δεξιά ή στην Αριστερά, οφείλουν να κατανοήσουν ότι απειλούνται με όλεθρο "τα άγια των αγίων": η πατρίδα, η εθνική συνείδηση, ο Ελληνικός πολιτισμός.

Η λαθρομετανάστευση δεν είναι παρά μία ακόμη πολιτική για την επιβολή της Νέας Παγκόσμιας Τάξεως, του Νέου Ολοκληρωτισμού: μαζί με αυτήν θα χρησιμοποιηθεί και η Ευρωπαϊκή Ένωση, και οι Κοινοτικές οδηγίες, και η υποταγή του δικαίου μας στο Ευρωπαϊκό, και η εξαφάνιση του εθνικού μας νομίσματος. Η λαθρομετανάστευση όμως είναι η πιο οριστική, η πιο μόνιμη εθνική καταστροφή. Διότι αν καταστραφεί η οικονομία, το νόμισμα, οι θεσμοί, το δίκαιο, το ίδιο το Κράτος, όλα ξαναφτιάχνονται. Αρκεί να υπάρχει λαός, εθνικά συνεκτικός. Αν όμως χαθεί ο λαός, τότε χάθηκε και κάθε μέλλον, κάθε προοπτική, κάθε δυνατότητα ανατροπής.

Υπάρχει λοιπόν ρατσισμός σήμερα; Φυσικά. Ο ρατσισμός του "αντιρατσισμού", ο ρατσισμός εναντίον των Ελλήνων στην Ελλάδα, ο ρατσισμός εναντίον των κυριάρχων εθνικών κοινοτήτων, παντού στον κόσμο. Υπάρχει όμως και η ελπίδα, η ελπίδα που γεννιέται μέσα από την αντίσταση, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, σε ολόκληρη την Ευρώπη: η αντίσταση των πατριωτικών κινημάτων που, παρά τις συκοφαντίες, τους λιβέλλους, την καταστολή, την αφαίρεση της ελευθερίας γνώμης, αυτά συνεχίζουν να υπάρχουν, να αντιστέκονται, να μεγαλώνουν. Όπως και εμείς. Το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ.

Ο Γκασμέντ Καπλάνι

Γράφει η Όλγα Κουμπάρα
μετανάστρια εξ Ουκρανίας

Διαβάζω Γκασμέτ Καπλάνι, στα Νέα της 5ης Σεπτεμβρίου για το τεστ της κούκλας στο Χάρλεμ της Νέας Υόρκης, όπου σε μια έρευνα κάποια παιδιά μαύρων, ανάμεσα στην λευκή και την μαύρη Μπάρμπι προτίμησαν την λευκή. Λέει λοιπόν ο Καπλάνι, ότι αν η ίδια έρευνα γινόταν στην Κυψέλη, τα παιδιά των μεταναστών ανάμεσα στην κούκλα μετανάστη και την κούκλα ιθαγενή, θα επέλεγαν την ιθαγενή. Κι αυτό ο κ. Καπλάνι το ερμηνεύει ως εξής: «…Γιατί ξέρουν πως εάν παραμείνουν μια ζωή "μετανάστες", με μια άδεια παραμονής που βγάζουν με χίλια ζόρια και χιλιάδες καθημερινές ταπεινώσεις οι γονείς τους...» Πού να διαβάσω παρακάτω...

Βρε αχάριστε άνθρωπε, είσαι τόσα χρόνια εδώ, δεν βαρέθηκες αυτήν την καραμέλα ότι «οι Έλληνες έχουν γραφειοκρατία για να ταλαιπωρούν τους μετανάστες»; Αμάν πια! Έχεις πάει στην Ουκρανική πρεσβεία για να βγάλεις ένα χαρτί; Εμένα μου πήρε 4 χρόνια, πολλά λεφτά, συν χαμένα μεροκάματα και αμέτρητα νεύρα και δάκρια για ένα πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης! Και είμαι σίγουρη ότι η Αλβανική πρεσβεία δεν είναι πολύ καλύτερη... Έχεις πάει σε κανονικό ΚΕΠ να το συγκρίνεις με το ΚΕΠ Αλλοδαπών, όπου σε εξυπηρετούν μέσα σε 15', όπου έχουν προσλάβει (στο δημόσιο παρακαλώ) Άραβα μεταφραστή για όσους δεν μπαίνουν καν στο κόπο να μάθουν ελάχιστα ελληνικά. Το ξέρεις ότι στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως και στην Αμερική, για να πάρεις άδεια παραμονής και εργασίας δίνεις εξετάσεις και στη γλώσσα;

Έχεις μπει στο πετσί του απλού Έλληνα πολίτη, ο οποίος τραβάει τα ίδια και περισσότερα σε καθημερινή βάση σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες; Με την διαφορά ότι οι Έλληνες αγωνίστηκαν, πλήρωναν ένσημα όλη τους ζωή, δούλεψαν για δεκεαετίες σκληρά για να αποκτήσουν αυτά, που εμείς οι μετανάστες, έχοντας έρθει στα έτοιμα, απλά απολαμβάνουμε…

Στο κάτω-κάτω τα ίδια ράντζα στα νοσοκομεία μοιραζόμαστε και - ακόμη καλύτερα – όταν χρειάστηκε να κάνω μία επέμβαση στο δημόσιο νοσοκομείο, εμένα μου είχαν κρεββάτι στο δωμάτιο, ενώ έξω στο διάδρομο, πάνω στα ράντζα περίμεναν Ελληνίδες... Εσύ ξέρεις ότι ο Έλληνας πολίτης, αν δεν «λαδώσει», την νόμιμή του σύνταξη θα πάρει μετά από 5 χρόνια ταλαιπωρίας στις δημόσιες υπηρεσίες; Και αυτό μετά από μια ολόκληρη ζωή σκληρής δουλειάς. Με τι θράσος έρχεσαι εσύ λοιπόν και τους λες ότι ταλαιπωρούν τους μετανάστες, κάτι που κάνεις συστηματικά από τη στήλη σου;

Το πρόβλημά σου όμως τελικά είναι και το πρόβλημα όλων των Ελλήνων. Είναι το κράτος, το διεφθαρμένο και διαλυμένο Ελληνικό κράτος. Και πάλι όμως θα έπρεπε να το ευγνωμονείς. Γιατί αν δεν ήταν τόσο διεφθαρμένο και διαλυμένο, πιθανότατα δεν θα ήσουν εδώ, με διδακτορικό στο ελληνικό πανεπιστήμιο και με δική σου στήλη στην μεγαλύτερη εφημερίδα της Ελλάδας, αλλά ένας χειρονάκτης Αλβανός των 150 ευρώ (μέσος αλβανικός μισθός) ή - ακόμη χειρότερα - βυθισμένος στην Αδριατική από την ιταλική ακτοφυλακή, όπως τόσοι συμπατριώτες σου. Και μπορεί να ακουγεται κλισέ, αλλά αν δεν σου αρέσει φύγε! Γύρνα σπίτι σου, όπου περνούσες τέλεια και έφυγες γιατί δεν άντεχες τόση ευτυχία!

Μετανάστευση και «ξενοφοβία»

του Γιάννη Κολοβού

Επιστολή - απάντηση σε άρθρο του Δ.Δημητράκου στο ΒΗΜΑ

Εξωραϊσμό της πραγματικότητας αναφορικά με το μεταναστευτικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας επιχειρεί με το άρθρο του ο καθηγητής κ. Δημητράκος (Το Βήμα 26/11/2006). Κατά τον κ. καθηγητή «η εισροή ενός και πλέον εκατομμυρίου μεταναστών από γειτονικές χώρες μετά το 1990 δεν μπόρεσε να γίνει με απόλυτη τάξη και η απορρόφησή τους δεν γίνεται χωρίς προβλήματα». Η πραγματικότητα είναι ότι αυτή η εισροή έγινε παρανόμως (και επομένως χωρίς καμμία «τάξη»), χωρίς κανέναν κρατικό σχεδιασμό και άρα χωρίς έλεγχο. Μάλιστα, προκειμένου να δοθεί μία επίφαση νομιμότητας, οι κυβερνήσεις τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ προχωρούν σε εκ των υστέρων νομιμοποιήσεις των παρανόμων μεταναστών.

Η πρακτική αυτή (γιατί πολιτική δεν είναι) έχει επανειλημμένως καταδικαστεί από την ΕΕ, με πιό πρόσφατο παράδειγμα το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις 28/9/2006 σχετικά με την κοινή πολιτική μετανάστευσης της ΕΕ, όπου τονιζόταν ότι «η μαζική νομιμοποίηση των παρανόμων μεταναστών δεν αποτελεί λύση μακροπρόθεσμα, δεδομένου ότι με ένα τέτοιο μέτρο δεν επιλύονται τα πραγματικά βαθύτερα προβλήματα».

Μπροστά σε μία πλήρως άναρχη κατάσταση, όπου η εισροή παρανόμων μεταναστών προς την χώρα μας συνεχίζεται καθημερινά, όπου στον πολίτη δεν δημιουργείται κανένα αίσθημα κρατικού ελέγχου και η μόνη πρόταση της πολιτικής, πνευματικής και δημοσιογραφικής ελίτ είναι η εκ των υστέρων νομιμοποίηση όλων, είναι παράξενο που οι Έλληνες δείχνουν δυσανεξία και ανησυχία απέναντι στο φαινόμενο;

Η «ξενοφοβία» θα καταπολεμηθεί μόνο όταν η χώρα αποκτήσει σοβαρή μεταναστευτική πολιτική. Και για να γίνει αυτό απαιτείται ένας δημόσιος και ειλικρινής διάλογος, ο οποίος θα απαντήσει στα παρακάτω ερωτήματα:

Πόσους μετανάστες έχει ανάγκη η χώρα στο άμεσο και στο μεσοπρόθεσμο μέλλον για θέσεις που δεν μπορούν να καλυφθούν από Έλληνες ή υπηκόους της ΕΕ;

Σε ποιούς κλάδους υπάρχουν οι ανάγκες αυτές και ποιά είναι η προοπτική των κλάδων αυτών (συρρίκνωση, ανάπτυξη ή στασιμότητα); Άρα για πόσο χρονικό διάστημα θα υπάρχουν αυτές οι ανάγκες;

Η πολιτισμική και θρησκευτική εγγύτητα με τον γηγενή πληθυσμό είναι ένας παράγων που πρέπει να ληφθεί υπ’όψιν και αν ναι από ποιές χώρες θα πρέπει να προέρχονται οι μετανάστες και με ποιά αναλογία;

Με ποιό σύστημα θα γίνεται η επιλογή των μεταναστών;

Τι πρέπει να γίνεται με τους παράνομους μετανάστες που εισέρχονται ή ήδη ζουν στην χώρα μας; Να επαναπατρίζονται ή όχι;

Το ότι ένα σημαντικό ποσοστό των (εκ των υστέρων νομιμοποιημένων) μεταναστών στην χώρα μας προέρχεται από όμορα κράτη με διεκδικήσεις σε βάρος της αλλά και από χώρες όπου σημειώνεται άνοδος του ισλαμικού φονταμενταλισμού πρέπει να μας ανησυχεί ή όχι; Και αν ναι, τι μέτρα πρέπει να ληφθούν;

Όσο ο διάλογος αυτός δεν γίνεται και η πολιτική, πνευματική και δημοσιογραφική ελίτ αναλώνεται στην διατύπωση ευσεβών πόθων, τόσο η κατάσταση θα χειροτερεύει, η «ξενοφοβία» θα αυξάνεται και σε κάποια χρόνια θα δούμε και στην χώρα μας γεγονότα που βλέπουμε τώρα να συμβαίνουν στην Αγγλία, στην Γαλλία και στην Ολλανδία...

ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣη σύγχρονη πληγή

Αδέσμευτός Τύπος

Φεύρουαριου 2007
πέμτη 22αρ. φύλου (3.674)2.656

Της Κατερίνας Πρίφτη

Στην πυραμίδα του οργανωμένου εγκλήματος έχουν «σκαρφαλώσει» τα διεθνή κυκλώματα διακίνησης λαθρομεταναστών με ετήσιο τζίρο εκατομμυρίων ευρώ , «στρατολογημένα μέλη» σε χώρες της Ασίας και της Ευρώπης , μεθοδολογία, μέσα και τρόπος δράσης «κοπιαρισμένο» από τη δράση των εμπόρων λευκού θανάτου….

Οι σύγχρονοι και οργανωμένοι σε εγκληματικές ομάδες δουλέμποροι είναι οι «απόγονοι» και συνεχιστές των λαθρεμπόρων τσιγάρων , όπλων και ναρκωτικών που , κινδυνεύοντας να μείνουν «άνεργοι» , στράφηκαν στην εκμετάλλευση ανθρώπων , μία άκρως επικερδή επιχείρηση … Το μέγεθος το εύρος και την ισχύ αυτών των «επιχειρήσεων» γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα οι ελληνικές διωκτικές αρχές και ειδικότερα το Λιμενικό Σώμα , αφού η χώρα μας αποτελεί τον πρώτο σταθμό αρκετών λαθρομεταναστών που αναζητούν ένα πέρασμα στη Δύση. Σήμερα στην Τουρκία δρουν δύο κεντρικά και πανίσχυρα διεθνή κυκλώματα διακίνησης λαθρομεταναστών με έδρα την Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα. Οι δύο πόλεις αποτελούν τα στρατηγεία των οργανώσεων όπου σχεδιάζονται οι επιχειρήσεις για τη μεταφορά των λαθρομεταναστών στη Δύση. Για να φθάσουν όμως εκεί , τα στρατολογημένα μέλη της οργάνωσης φροντίζουν να συγκεντρώσουν τους ενδιαφερομένους από χώρες της Ασίας όπως Πακιστάν , Ινδία , Ιράκ , Ιράν , Αφγανιστάν. Οι ομάδες των λαθρομεταναστών ξεκινούν από τα βάθη της Ασίας με την καθοδήγηση και τη φροντίδα των μελών του κυκλώματος , αναλαμβάνοντας την ευθύνη να τους παραδώσουν στα δύο κέντρα στην Τουρκία. Ωστόσο οι λαθρομετανάστες χωρίζονται για τους δουλεμπόρους σε βασικές κατηγορίες : στις «ελίτ» και στους … υπόλοιπους. Τη διακίνηση των λαθρομεταναστών κυρίως Ιρακινών , με οικονομική επιφάνεια και αντίστοιχης προφανώς κοινωνική τάξη αναλαμβάνει να μεταφέρει στη Δύση το κύκλωμα που εδρεύει στη Κωνσταντινούπολη. Στη διάθεσή τους έχουν σύγχρονα , Πλήρως εξοπλισμένα και πολλές φορές υπερπολυτελή σκάφη , συνήθως υπό ευρωπαϊκή σημαία. Οι λαθρομετανάστες μεταφέρονται σε τρία συγκεκριμένα σημεία στα παράλια της Μικράς Ασίας απέναντι πάντα από τα ελληνικά νησιά και επιβιβάζονται στα σκάφη.

Κατά την άφιξη των λαθρομεταναστών στα ελληνικά νησιά οι σύνδεσμοι του κυκλώματος ,μεταξύ των οποίων Έλληνες , Τούρκοι και Ιταλοί του παραλαμβάνουν και τους επιβιβάζουν σε πλοία της ακτοπλοΐας , εφοδιάζοντας τους με εισιτήρια , καμπίνες κ.α. Προορισμός ο Πειραιάς… Από εκεί , αφού οι λαθρομετανάστες παραμείνουν στη χώρα μας για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα το κύκλωμα σε συνεργασία προφανώς με «συνδέσμους» που διαθέτουν σε άλλες χώρες της Δύσης προωθούν την ¨αφρόκρεμα» των λαθρομεταναστών κυρίως σε Ιταλία και Αγγλία. Μια τέτοια μεταφορά κοστίζει κατά κεφαλήν τα 30.00ευρώ!

Οργανώσεις

Παράλληλα με την οργάνωση στην Κωνσταντινούπολη λειτουργεί και αυτή της Άγκυρας, η πελατεία της οποίας όμως δεν περιορίζεται σε εθνικότητες , ενώ οι … Υπηρεσίες της απευθύνονται κυρίως σε λαθρομετανάστες περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες. Η «ταρίφα» για τη μεταφορά τους στη χώρα μας φθάνει τα 2.000 με 3.000 ευρώ. Όσοι δεν έχουν να πληρώσουν , αλλά διαθέτουν κάποιο περιουσιακό στοιχείο αυτό περνάει στα χέρια του δουλεμπόρου , ενώ δεν είναι και λίγες οι περιπτώσεις που λαθρομετανάστες χρησιμοποιήθηκαν για τη μεταφορά ναρκωτικών.. Οι αλλοδαποί φθάνουν με τον ίδιο τρόπο στην Άγκυρα και από εκεί προωθούνται σε τρεις παράκτιες περιοχές της Τουρκίας ή σε μία τέταρτη μέσω όμως Κωνσταντινούπολης . Την ίδια στιγμή ταχύπλοα σκάφη επανδρωμένα και με Έλληνες – μέλη της οργάνωσης – ξεκινούν από την Αττική.

Ξεκινώντας το ταξίδι τους δεν γνωρίζουν από ποιο σημείο θα «φορτώσουν» λαθρομετανάστες, αλλά μέσω κινητού τηλεφώνου – κλήσεις ή γραπτά μηνύματα- λαμβάνουν διαρκώς μόνο τις απαραίτητες οδηγίες για την πορεία που πρέπει να χαράξουν μέχρι τον τελικό προορισμό. Ανάλογα με το σημείο από το οποίο παραλαμβάνονται οι λαθρομετανάστες προσδιορίζεται και η περιοχή αποβίβασης τους , με βασικότερο προορισμό την Εύβοια τις Σποράδες , τον Πόρο.

Βέβαια σε αρκετές περιπτώσεις τα σκάφη εντοπίζονται από πληρώματα σκάφων των Λ.Σ. και τότε ο διακινητής φροντίζει να «ενσωματώνεται» με τους λαθρομετανάστες ώστε να διαφύγει τη σύλληψη ενώ όταν η επιχείρηση «στραβώνει» πολλά σκάφη χαράσσουν πορεία για τα βράχια και οι διακινητές εγκαταλείπουν . Ένα τρίτο κύκλωμα εδρεύει στην Αίγυπτο και με αντίστοιχο τρόπο συγκεντρώνει λαθρομετανάστες από χώρες της Βόρεια Αφρικής σε συγκεκριμένο εφαλτήριο – σημείο και από εκεί με αλιευτικά σκάφη «ανοίγουν πανιά» κυρίως για τη νότια Πελοπόννησο. Ωστόσο η δράση τους είναι περιορισμένη σε σχέση με αυτή των κυκλωμάτων που εδρεύουν στην Τουρκία