Ο δημοσιογραφικός σχολιασμός των πρόσφατων γεγονότων στις ΗΠΑ αναφορικά με τα εκατομμύρια των - κυρίως ισπανοφώνων - παρανόμων μεταναστών και την συζήτηση που γίνεται γύρω από το θέμα της παροχής ή μη νέας ευκαιρίας νομιμοποίησής τους, δείχνει μία αλλαγή στάσης των μεγάλων εφημερίδων και των κύριων αρθρογράφων τους σε κάποια θέματα σχετικά με τις συνέπειες της μετανάστευσης.
Η αλλαγή αυτή είναι ενδιαφέρουσα καθώς είναι ζήτημα χρόνου να γίνει αποδεκτή από την δική μας, την εγχώρια δημοσιογραφική και πολιτική ελίτ. Ας μην μας διαφεύγει ότι η συγκεκριμένη ελίτ, είτε αριστερή είτε φιλελεύθερη, είναι ως επί το πλείστον ιδεολογικά ετερόφωτη και συνηθίζει να μεταφέρει σε εμάς «ιδέες» και «πρακτικές» οι οποίες προέκυψαν σε άλλες κοινωνίες και αφορούσαν εντελώς διαφορετικές συνθήκες. Ακόμα και η θεωρία περί «πολυπολιτισμικότητας» στην οποία αναφέρεται πολύ συχνά (χωρίς όμως να μας την εξηγεί κάποιος) είναι προέλευσης ΗΠΑ.
Η μεταστροφή είναι ξεκάθαρη σε άρθρο του φιλελεύθερου αρθρογράφου των New York Times Paul Krugman (1). Στο άρθρο αυτό ο Krugman παραδέχεται τα εξής:
1) «το καθαρό κέρδος της αμερικανικής οικονομίας από τη μετανάστευση...είναι μικρό. Ρεαλιστικές εκτιμήσεις μάς δείχνουν ότι, από το 1980 μέχρι σήμερα, η μετανάστευση δεν έχει συνεισφέρει στη σημαντική αύξηση του συνολικού εισοδήματος όσων έχουν γεννηθεί στις ΗΠΑ. H αύξηση αυτή, μάλιστα, είναι πολύ χαμηλότερη από 1%».
2) «παρά το γεγονός ότι η μετανάστευση έχει αυξήσει ελαφρώς τα συνολικά εισοδήματα, οι περισσότεροι από τους φτωχότερους Αμερικανούς έχουν δεχτεί πλήγμα από αυτή - ιδιαίτερα από τους μετανάστες που προέρχονται από το Μεξικό. Επειδή έχουν πολύ χαμηλότερη μόρφωση από τον μέσο Αμερικανό εργάτη, οι Μεξικανοί μετανάστες αυξάνουν την προσφορά ανειδίκευτης εργασίας και πιέζουν προς τα κάτω τους μισθούς που λαμβάνουν οι φτωχότεροι Αμερικανοί. H πιο εμπεριστατωμένη μελέτη πάνω στο θέμα, που έχει γίνει στο Χάρβαρντ από τους George Borjas και Lawrence Katz, μας δείχνει ότι οι Αμερικανοί που εγκατέλειψαν το σχολείο (και δεν έχουν υψηλή μόρφωση) θα κέρδιζαν σήμερα έως και 8% περισσότερα χρήματα, αν δεν υπήρχαν οι μετανάστες από το Μεξικό».
3) «είναι ανέντιμο να λέμε...ότι οι μετανάστες «κάνουν δουλειές που δεν θα έκαναν οι Αμερικανοί». H επιθυμία να εργαστεί κανείς σε μια συγκεκριμένη δουλειά έχει άμεση σχέση με το πόσο αυτή πληρώνει - και ο λόγος που κάποιες δουλειές προσφέρουν πολύ λίγα χρήματα για να τραβήξουν την προσοχή Αμερικανών εργατών, είναι ότι υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός από μετανάστες που αμείβονται με «ψίχουλα»».
4) «Η σύγχρονη Αμερική είναι ένα κράτος ευημερίας, ακόμη κι αν το δίχτυ ασφαλείας στην κοινωνική μας πολιτική έχει περισσότερες τρύπες από όσες θα έπρεπε - και οι ανειδίκευτοι μετανάστες απειλούν να... σκίσουν εντελώς το δίχτυ αυτό...Δυστυχώς, οι ανειδίκευτοι μετανάστες δεν πληρώνουν αρκετούς φόρους για να καλύπτεται το κόστος των κοινωνικών τους απολαβών».
5) «Ρεαλιστικά, η Αμερική πρέπει να ανακόψει την «απόβαση» στο έδαφός της μεταναστών που είναι ανειδίκευτοι εργάτες. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ελεγχθεί καλύτερα η παράνομη μετανάστευση».
Η συνειδητοποίηση της ανάγκης του ελέγχου των συνόρων και επομένως της δυνατότητας εισόδου στην χώρα φαίνεται ανάγλυφα στα λόγια του αρθρογράφου των New York Times Thomas Friedman (2): «Καθώς είμαι μεγάλος υποστηρικτής της μετανάστευσης, επιθυμώ παράλληλα τη δημιουργία υψηλού φράκτη. Αν η οικοδόμηση πραγματικού τείχους δεν είναι εφικτή, τότε προτείνω την εισαγωγή εθνικής ταυτότητας, με σύγχρονα χαρακτηριστικά ασφαλείας που θα εμποδίζει την πλαστογράφησή της, για κάθε Αμερικανό. Χωρίς την ταυτότητα αυτή δεν θα είναι δυνατή η νόμιμη πρόσληψη, ούτε και η πρόσβαση σε κρατικές υπηρεσίες…Οι καλοί φράκτες κάνουν την καλή μεταναστευτική πολιτική. Οι φράκτες κάνουν τους ανθρώπους ασφαλείς και περιορίζουν τον κακώς εννοούμενο αυθορμητισμό. Τα πορώδη σύνορα ενδυναμώνουν μόνο τους ξενοφοβικούς δημαγωγούς».
Όπως φαίνεται και από τα ανωτέρω αποσπάσματα ο Krugman ανατρέπει έναν-έναν όλους τους μύθους γύρω από την μετανάστευση τους οποίους μας σερβίρει σήμερα το εγχώριο πολιτικό, δημοσιογραφικό και ακαδημαϊκό κατεστημένο.
Με το ίδιο θέμα ασχολήθηκε και ο John Broder (3) ο οποίος υπογράμμισε και την εξής παράμετρο: «Το προηγούμενο σαββατοκύριακο, περίπου 500.000 άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους του Λος Άντζελες για να διαμαρτυρηθούν κατά του σκληρού μεταναστευτικού νόμου που εγκρίθηκε από την Βουλή τον Δεκέμβριο και για να πιέσουν την Γερουσία, η οποία συζητά το θέμα αυτές τις μέρες. Ανάμεσα στο πλήθος υπήρχαν πολύ λίγοι Αφροαμερικάνοι, σημείωσε ο Ronald W. Walters, καθηγητής διακυβέρνησης και πολιτικής στο Πανεπιστήμιο του Maryland. Οι οικονομικές προοπτικές τους απειλούνται ευθέως από την τεράστια εισροή παρανόμων μεταναστών, είπε. Οι Αφροαμερικανοί ανταγωνίζονται για θέσεις εργασίας στις κατασκευές, στα ξενοδοχεία και στα εστιατόρια, στην συσκευασία κρέατος και στην υφαντουργία, είπε, και τις χάνουν από τους μετανάστες που είναι διατεθειμένοι να δεχθούν χαμηλότερους μισθούς και λιγότερα επιδόματα».
Τέλος, ο αρθρογράφος της Washington Post Robert J. Samuelson σχολιάζοντας τα ίδια γεγονότα (4) υπογραμμίζει ότι:
1) «η Γερουσία φαίνεται έτοιμη να εγκρίνει την είσοδο έως και 400.000 «προσκεκλημένων εργατών», ετησίως. Η προσέγγιση της Γερουσίας θα αυξήσει την αμερικανική φτώχεια με το πρόσχημα της κάλυψης εργασιακών «ελλείψεων»».
2) «Αν δεν σταματήσει η σημερινή παράνομη μετανάστευση περίπου 500.000 ανθρώπων, ετησίως, θα ξεπεράσει οποιοδήποτε σύστημα…Οι εταιρείες που προσλαμβάνουν παράνομους εργάτες θα έπρεπε να τιμωρούνται αυστηρά. Αλλά είναι εξίσου ουσιαστικό να σταματήσει η προσέλευση».
3) «Τα παράπονα των επιχειρήσεων για εκτεταμένες «ελλείψεις» σε εργατικά χέρια προσδίδουν αξιοσέβαστο πρόσωπο στη δίψα τους για φθηνή εργασία…Οι δουλειές που προσελκύουν πλήθη μεταναστών έχουν μικρές μισθολογικές αυξήσεις».
Βεβαίως, οι προαναφερθέντες αρθρογράφοι προτείνουν λανθασμένες - κατά την άποψη του γράφοντος - «λύσεις» όπως την εκ των υστέρων νομιμοποίηση ισπανόφωνων μεταναστών και την άκριτη παροχή δικαιώματος ψήφου. Παρ’όλ’ αυτά, η παραδοχή της αναγκαιότητας καλύτερης φύλαξης των συνόρων και της ανακοπής της παράνομης μετανάστευσης, της ανάγκης επιβολής κυρώσεων σε όσους απασχολούν παράνομους μετανάστες, το ότι το κέρδος από την μετανάστευση είναι μικρό, το ότι η μετανάστευση επιβαρύνει την κοινωνική πρόνοια, το ότι από την μετανάστευση πλήττονται σοβαρά τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα και επωφελούνται οι εργοδότες αποτελεί μία αξιοσημείωτη στροφή σε σύγκριση με όσα υποστήριζε η δημοσιογραφική ελίτ των ΗΠΑ τα τελευταία 20 έτη.
Υπάρχει, επομένως, ελπίδα και για τους δικούς μας καθοδηγητές της κοινής γνώμης. Τότε, ίσως μπορέσει να ανοίξει ένας διάλογος επί του θέματος βασισμένος σε στοιχεία και επιχειρήματα και όχι σε κραυγές και εκτόξευση κατηγοριών για «ρατσισμό» και «ξενοφοβία». Αρκεί να μην χρειασθούν 20 χρόνια για να αντιληφθούν τις πραγματικές παραμέτρους του προβλήματος...
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
1) Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στα «Νέα» στις 1-2/4/2006 με τίτλο «Μετανάστευση με όρια» και στην «Καθημερινή» στις 2/4/2006 με τίτλο «Μετανάστευση: κέρδη και ζημιές μετρούν οι ΗΠΑ»
2) Thomas Friedman «Ψηλοί φράκτες και μεγάλες πύλες», Καθημερινή 16/4/2006
3) John M. Broder, “Immigrants and the Economics of Hard Work”, The New York Times 2/4/2006
4) Robert J. Samuelson «Η νομιμοποίηση των ισπανόφωνων μεταναστών», Καθημερινή 9/4/2006
No comments:
Post a Comment